ขึ้นนำแล้ว

หลังจากลุ้นระทึกอยู่นานในที่สุด ตอนนี้ (ตอนที่ 406 - 407) เซย์โดก็เป็นฝ่ายพลิกกลับมานำได้สำเร็จ
จากการทำฮิตของโซโนะ ที่ดวลกับซานาดะอยู่นานจนถึงลูกที่เจ็ด ที่โซโนะสามารถตตึบอลลอยข้ามหัว
ชอร์ตสต็อปของยาคูชิไปได้ ทำให้ฮารุจจิที่อยู่เบสสามวิ่งกลับจุดโฮม ทำคะแนนตีเสมอได้

ในขณะที่เบสโค้ช (ผู้เล่นที่อยู่ข้างเส้นที่คอยส่งสัญญาณบอกผู้เล่นฝ่ายบุก) เห็นว่าเอาท์ฟิลเดอร์
ของยาคูชิเสียจังหวะ จึงส่งสัญญาณให้มิยูกิ (ที่อยู่เบสสอง) วิ่งกลับจุดโฮม

เอาท์ฟิลเดอร์ของยาคูชิส่งบอลให้เซกันเบสแมน ก่อนส่งต่อให้แคทเชอร์ที่เฝ้าจุดโฮม แต่ไม่ทัน
มิยูกิพุ่งตัวสไลด์ (ท่าซุปเปอร์แมน...ฮ่าาาา) แตะจุดโฮมได้ก่อน เซย์โดจึงเป็นฝ่ายขึ้นนำ
ในต้นเกมของอินนิ่งที่เก้า ซึ่งเป็นอินนิ่งสุดท้าย

เพราะอาการบาดเจ็บเป็นทุนเดิม และวิ่งตะลุย พุ่งสไลด์ ทำให้มิยูกิหมดแรง ไม่สามารถลุกขึ้นได้
สร้างความกังวลให้กับเพื่อนร่วมทีมที่รู้อาการไม่น้อย แต่เจ้าตัวก็พยายามฝืนใช้แรงเฮือกสุดท้าย
ลุกขึ้นยืนและเดินกลับไปม้านั่งสำรองได้สำเร็จ (เป็นกัปตันต้องอดทน)

ไม้หกต่อจากโซโนะคือ ชิราสุ ตีบอลได้แต่ฟิลเดอร์ของยาคูชิรับได้ เอาท์ไปตามระเบียบ และเมื่อครบ
สามเอาท์ ก็เปลี่ยนฝั่ง ยาคูชิเป็นฝ่ายบุกและเซย์โดเป็นฝ่ายรับ

ถ้าเซย์โดทำสามเอาท์ โดยไม่ปล่อยให้ยาคูชิทำคะแนนได้ เซย์โดก็จะคว้าชัยในการแข่งครั้งนี้
ทำให้บรรดารุ่นพี่ปีสามที่มาเชียร์ รู้สึกเครียดไม่น้อย เพราะการแข่งรอบชิงฯ กับอินาชิโระ ในฤดูร้อน
ที่ผ่านมายังติดอยู่ในความทรงจำ

เมื่อเซย์โดเปลี่ยนเป็นฝ่ายเล่นเกมรับ ในท้ายเกมของอินนิ่งเก้า ซึ่งเป็นอินนิ่งสุดท้าย
และเป็น 3 เอาท์ที่จะชี้ชะตาว่าจะไปโคชิเอ็งได้หรือไม่ ซาวะมูระก็บอกกับโค้ชด้วยความมั่นใจว่า
ตัวเขาพร้อมที่จะลงเล่นในอินนิ่งสุดท้าย ขอโค้ชให้เขาได้ลงเล่นต่อ

+++++++++
จบตอนที่ 407

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ในที่สุดก็ขึ้นนำแล้ว มีสปอยด์ออกมาก่อน ดิบๆๆ สองที่ ข้อมูลตรงกันบ้าง
ต่างกันบ้าง...อาจทำให้สับสนเล็กน้อย แต่ดิบๆๆ ออกมาก็สรุปได้ตามข้างบนนะจ้ะ

ป,ล. วันที่ 17 พฤศจิกายน วันเกิดมิยูกิเขาล่ะ...หุหุหุ