สปอยล์ เล่ม 2

 

 

 

 







ตอนที่ 6 เลิกเป็นพิทเชอร์ซะ

ซาวามูระเสียใจนอนร้องไห้ไม่เลิก เพราะไม่สามารถขว้างลูกไปถึงรั้วได้ ทำให้ยังไม่ได้รับการยอมรับ
ให้เข้าทีมจากโค้ช แต่ด้วยคำพูดของคุราโมจิทำให้เขาคิดได้ และเริ่มต้นฝึกซ้อมด้วยตัวเอง
ส่วนทางด้านเรย์ก็พยายามเกลี้ยกล่มโค้ชให้เปลี่ยนใจ โค้ชคาตาโอกะไม่ตอบ ในขณะนั้นเองที่ทั้งสองหัน
ไปมองเห็น ซาวามูระกำลังตั้งหน้าตั้งตาซ้อมวิ่งอยู่ โค้ชจึงเอ่ยปากว่า
ลูกโค้งอย่างนั้น ขว้างยังไงก็ไปไม่ถึงรั้ว เรย์จึงเข้าใจความหมาย

 

ตอนที่ 7 รอฉันก่อนนะ

ซาวามูระถูกเพื่อนร่วมชั้นหัวเราะเยาะ เมื่อเขาประกาศว่า จะเป็นเอชชองทีมให้ได้

มีเพียง โยชิคาวะ ฮารุโนะ ผู้จัดการทีมเบสบอล เพียงคนเดียวเท่านั้นที่รู้สึกประทับการกระทำของซาวามูระ

ที่จริงแล้วฮารุโนะ กำลังสับสนอยู่เพราะความซุ่มซามของตัวเอง จึงทำอะไรไม่ได้เรื่องและถูกรุ่นพี่โมโหประจำ

แต่เทียบกับซาวามูระที่ถูกหัวเราะเยาะ และยังไม่ได้รับการยอมรับให้เข้าทีม แต่ก็ยังตั้งหน้าตั้งตาซ้อมคนเดียว

จึงทำให้เธอกลับมาฮึดสู้อีกครั้ง ในเวลาเดียวกันนั้นแม้ทีมเบสบอลจะมีแข่ง แต่ซาวามูระปฏิเสธไม่ไปดูการแข่ง

สักครั้ง เพราะต้องการใช้เวลาฝึกซ้อมด้วยตัวเองให้เก่งขึ้น

 

ตอนที่ 8 พวกเดียวกันใช่ไหม

ในการแข่งขันด้วยการเล่นอย่างยอดเยี่ยมของมิยูกิ และแบทเตอร์ไลน์อัพที่ระเบิดฟอร์มได้อย่างยอดเยี่ยม
ทำให้ทีมเบสบอลเซย์โดปีนี้ ยังเป็นทีมที่น่ากลัวสำหรับคู่แข่งอยู่ เพียงแต่ปัญหาเดิมที่คนภายนอกมองก็คือ
ทีมยังขาดเอช ทำให้เกมรับยังไม่แข็งพอ

ทางด้านซาวามูระที่อยู่ซ้อมคนเดียวที่โรงเรียนนั้น เขาก็ได้พบกับ ซาโตรุ ฟุรุยะ เด็กปีหนึ่งเหมือนตัวเอง
ที่พลาดรถบัสทำให้ต้องอยู่ที่โรงเรียน แต่ฟุรุยะได้บอกว่า ไม่ได้สนใจการแข่งที่ตัวเองไม่ได้ลงเล่นด้วย
และยังบอกว่าที่ซาวามูระยังอยู่ที่นี่คงเป็นพวกเดียวกันกับตัวเอง

 





ตอนที่ 9 ช่วงเวลาเจ็บใจ

เพราะฟอร์มการเล่นที่แย่ลงของ โคอิจิโร ทันบะ พิทเชอร์ปี 3 เอชของทีม โค้ชจึงปลดออกจากทีมตัวจริง

เช่นเดียวกันมัตสึโกะ ที่ถูกปลดไปก่อนหน้านี้ เพราะต้องการกระตุ้นผู้เล่นให้มีความกระตือรือร้นมากกว่านี้

โค้ชคาตาโอกะจึงให้มีการแข่งระหว่างปี 1 กับปี 2-3 เพื่อดึงผู้เล่นเข้าเสริมทีตัวจริง

 

ฟุรุยะที่มาเข้าเรียนที่เซย์โดเพราะคิดว่า มีเพียงมิยูกิเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถรับลูกของตนได้

ได้ประกาศกลางโรงอาหารว่า ในการแข่งที่จะมีขึ้นนี้ เขาจะไม่ให้ใครตีลูกที่ตัวเองขว้างได้อย่างเด็ดขาด

เพื่อให้มิยูกิยอมรับ สร้างความไม่พอใจให้กับรุ่นพี่เป็นอย่างมาก

 

ซาวามูระรู้เจ็บใจที่ตัวเองไม่รู้เรื่อง และระบายอารมณ์ตอนอาบน้ำ ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่โค้ชคาตาโอกะกำลัง

แช่อ่างอาบน้ำอยู่ โค้ชจึงได้ถามเรื่องที่เขาไม่ยอมไปดูการแข่งของทีม และคำตอบที่ได้ ทำให้โค้ช

ให้โอกาสซาวามูระอีกครั้ง

 

ตอนที่ 10 การแข่งขันอันดุเดือด

คำพูดของฟุรุยะที่ว่าจะไม่ให้ใครตีลูกได้นั้น สร้างความไม่พอใจให้กับพวกรุ่นพี่เป็นอย่างมาก

พวกรุ่นพี่จึงตั้งใจเล่นกันอย่างเต็มที่เพื่อสั่งสอน โดยเฉพาะทันบะ เอชของทีมที่เพิ่งถูกถอดออกจามทีมตัวจริง

ขว้างลูกได้อย่างยอดเยี่ยม ทำให้ปีหนึ่งไม่สามารถทำคะแนนได้และถอดใจในการแข่งครั้งนี้

 

มีเพียงซาวามูระเท่านั้นที่รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เล่นเบสบอลจริงๆ เสียที โดยมีมิยูกิที่มาดูการเล่นช่วยซ้อมให้

 

ตอนที่ 11 ศักดิ์ศรีของนักเรียนปี 3

ในขณะที่ปีหนึ่งกำลังถอดใจอยู่นัั้น ซาวามูระเท่านั้นที่ยังไม่หมดหวัง แถมยังบอกว่าที่มาเข้าเซย์โด

ก็เพราะว่าอยากจะเผชิญหน้ากับคนเก่งๆ โค้ชจึงอนุญาตให้ซาวามูระลงเล่นในตำแหน่งไรท์ฟิลด์

และเปลี่ยนให้ฟุรุยะได้ลงในตำแหน่งพิทเชอร์

 

ตอนที่ 12 ยังไม่จบ

ฟุรุยะขว้างลูกแรกก็สร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคน โค้ชจึงประกาศให้เขาได้เลื่อนขึ้นไปเล่นในทีมตัวจริง

พร้อมกับทันบะ และตั้งใจจะให้แข่งอินนิ่งนี้เป็นอินนิ่งสุดท้าย เมื่อซาวามูระได้มีโอกาสเป็นคนตี แต่ว่ามีเสียง

ตะโกนออกมาจากที่ม้านั่งของฝั่งปีหนึ่งว่า ให้วิ่งเพราะแคทเชอร์รับลูกไม่ได้ ทำให้เขาสามารถวิ่งไปยืนที่

เบสหนึ่งได้สำเร็จ

 

ตอนที่ 13 ฉันนี่แหละ พินช์ฮิตเตอร์

คนที่ตะโกนบอกซาวามูระก็คือ ฮารุอิจิ โคมินาโตะ น้องชายของ เรียวสุเกะ โคมินาโตะ ผู้เล่นทีมตัวจริง

พร้อมกับตะโกนเปลี่ยนตัวคนตี โดยเขาจะเป็นคนตีในรอบนี้เอง พร้อมกับตะโกนบอกว่า จะตีให้ซาวามูระ

ได้วิ่งกลับมาจุดโฮม

 

 



 

 

++++++++++++++++

จบเล่ม 2